مادری می کنم...

هستی مامان سلام دلم بی نهايت برای ديدنت بی طاقت شده است. اتفاقات گوناگونی افتاده که اصلا فرصت نشد برايت بنويسم. روز 23 تيرماه وقت دکتر داشتم . اون روز تو اصلا تکان نخوردی و مجبور شديم برای انجام سونوی بيوفیزيکال برويم که شکر خدا همه چيز خوب بود و خيالمان راحت شد. مامان اينا شکر خدا اسباب کشی کردند و جا به جا شدند. ساک بيمارستان را بسته ام و به انتظار درد نشسته ام. ديروز به مطب دکتر حجتی رفتم و قرار شد که اگر تا 20 مرداد نيامدی روز بيستم 7 صبح در بيمارستان بستری شوم و القای درد انجام شود. برايم دعا کن که طاقت بياورم و اين هفته باقی مانده را طی کنم. اين روزها از نظر روحی حال خوبی ندارم بيشتر ترجيح می دهم تنها باشم و خلوت کنم. حوصله خيلی ...